۱۰ نحوه برای خلق با طفل بیش فعال
شاید شما هم از بیش‌فعالی نوباوه خویش به ستوه آمده باشید و ندانید شایسته ترین طرز عکس العمل دکتر روانشناس با وی چیست؟
بی قراری، نادر توجهی، بی دقتی، گم کردن وسائل و خیلی از علائم شبیه که پدر و مادر را به ستوه در میاورند، از علائم ایراد بیش فعالی و کمبود اعتنا در خردسال ها میباشند که اما در صورتیکه تا سن خاصی ادامه یافته و معالجه نشوند، مسلما طفل را در بزرگسالی به سمت رفتارهای پرخطر سوق میدهند.
اکثر والدینی که فرزندشان اینگونه علائمی را دارا‌هستند، شیوه‌های برخوردی گوناگونی را آزمون کرده‌اند البته هنوز نمی دانند که شایسته ترین خوی در قبال نوپا بیش فعال چیست!
راهکارهای ذیل ممکن میباشد یاری کننده باشند:
شایسته ترین طریق عکس العمل با نوباوه بیش فعال
۱.الگوی رفتاری خودتان
فرزند شما به عبارتی کاری را جاری ساختن میدهد که شما اعمال می‌دهید فرزندان شما برای این که چه طور در دنیای خارج اخلاق و رفتار نمایند، از کردار شما سرمشق میگیرند. شما بایستی از اخلاق و رفتار خودتان برای موعظه فرزندتان امداد بگیرید.
چنانچه میخواهید فرزندتان کلمه و واژه «لطفا» را به عمل پیروزی، خودتان نباید به کار گیری از این کلمه و واژه را فراموش فرمائید. در صورتیکه میخواهید فرزندتان با صدای بلند حرف نکند، بایستی صدای خویش را مدام درحد سنجیده نگه دارید. فراموش نکنید آنچه که در شغل اثبات میکنید، بسیار اساسی خیس از آن میباشد که حرفش را می زنید.
۲. ابراز احساسات بصورت صادقانه
صادقانه به فرزندتان نماد دهید که اخلاق و رفتار وی چه تاثیری در شما می‌گذارد. احساسات فرزند شما از خویش شما اثر می پذیرد. شما برای فرزندتان مشابه یک آینه میباشید. وی احساسات و خلق و خوی شمارا اخذ می نماید و رفلکس میدهد.
در سن ۳ سالگی بچه میتواند احساسات خویش را به طور حقیقی و واقعی علامت دهد. یک نمونه بی آلایش؛ هنگامی شما می‌گویید: «اینجانب از این معاش خسته گردیده ام» و با ضمیر«اینجانب» پاراگراف را استارت میکنید، به فرزندتان این قابلیت را می دهید که معاش را از بینش شما ببیند. بدین ترتیب در تعیین جملاتتان بسیار ظریف باشید.
۳. تقویت رفتارهای مثبت نوپا بیش فعال
عمل بهتر فرزندتان را تشویق و تقویت فرمایید هنگامی فرزندتان به نحوی اخلاق می نماید که شما می پسندید، میتوانید اورا با جملاتی مثبت تشویق فرمایید. زمانی فرزندتان تکالیفش را به موقع ایفا میدهد، به وی بگویید: «اینجانب به داشتن پسر یا این که دختری مثل تو افتخار میکنم».
۴.مستمع خیر باشید
برای فرزندتان یک مستمع عالی باشید گوش کردن به عقاید فرزندتان یک کدام از شیوه های در اختیار گرفتن کردن آنهاست. فرزند شما برای این که نمی تواند عقاید خویش را عالی مطرح نماید، در گیر نا امیدی میشود.
شما میتوانید با یک پاراگراف بی آلایش از بروز این نا امیدی خودداری فرمائید؛ مثل «اینجانب می دونم تو چه رمانتیک داری و به طور کامل درکت میکنم». با این گزاره به وی یاری میکنید که بر کشمکش های درونی خویش غلبه نماید. به وی اثبات میکنید عقاید وی گزینه احترام شماست.
۵. مرزبندی‌های ظریف
مرزهای مشخص و معلوم فی مابین خودتان و فرزندتان قرار دهید پیش از این که در کارها فردی فرزندتان دخالت فرمایید، عالی میباشد از خویش بپرسید آیا این دخالت حقیقتا ما یحتاج میباشد؟ خوب میباشد درخواست ها و آیین نامه ها و جواب های منفی را به دستکم ممکن برسانید تا از بروز کشمکش های درونی و احساسات نا هنجار دوری نمائید.
هنگام کلام‌های دورازشوخی با وی صمیمانه در مقابل فرزندتان زانو بزنید زانو زدن روی زمین به نحوی که در مقابل فرزندتان قرار بگیرید، یک کدام از کارکشته ترین منش های رابطه مثبت با وی میباشد. زمانی به فرزندتان مجاورت می‌شوید، به وی اذن می دهید تا از ترانه صدای شما آنچه را که می‌پندارید، اخذ نماید و بر آنچه متبوع شماست تمرکز نماید. زمانی دقت اورا به خویش جلب نمایید، دیگر مورد نیاز وجود ندارد با زور اورا وادار به‌این شغل فرمایید.
۶. خیر یعنی خیر!
فرزند شما بایستی بداند که با آشفتگی کاری از پیش نمی موفقیت فرزند شما با هیاهو چیزی را از شما می‌خواهد اما با دقت کردن به اعطا کرد و فریادهایش اورا بیشتر بدین فعالیت تشویق میکنید.در‌این مواقع به وی بگویید خیر! یعنی خیر!
و ذیل هیچ قوانینی این شغل را برای وی ایفا نمی‌دهید. درصورتی که به وی بگویید خیر یعنی خیر، البته آن شغل را برای وی ایفا دهید، وی عادت می نماید برای درخواست خرد ترین چیزی شیون و گلایه نماید و میداند در غایت چیره میگردد. می بایست از ساخت این احساس در فرزندتان پرهیز فرمایید و به وی خاطر دهید که می بایست کارکشته باشد.
۷. فراگیری مسئولیت‌پذیری
به فرزندتان مسئولیت و مجال تجارب دهید هنگامی فرزندتان رو به رویش می رود، مسئولیت رفتارش را به خویش وی واگذار نمائید و به وی اذن دهید تا فرایند طبیعی رویش رفتاری را خودش تجارب نماید. موردنیاز وجود ندارد که مدام شما مسئولیت هایش را به وی گوشزد فرمایید. با دقت زیاد به فرزندتان شم مسئولیت پذیری را از وی سلب میکنید. شما بایستی به فرزندتان مجال دهید تا خودش به نتیجه ها منطقی رسد.
روانشناسی مثبت راهی برای رسیدن به شکوفایی!